Vinter og snø

Tenk å få hiva seg ut i snøen om ikkje så lenge. Det er godt å ha ting å sjå fram mot.

Våre signifikante andre.

Våre signifikante andre kva fortel dette ordet oss, og kva formål eller kva funksjon har den signifikante andre for oss?
Korleis har denne signifikante andre blitt vår signifikante andre?

Dette vil det nok vere mange svar på men for meg og mine trur eg det er personar som har vist at dei er stødige og trygge, dei held det dei lovar og er til å stole på, dei har meiningars mot, og som eg såg i eit sitat ” tålmodighet er og mot”, så seier og dette litt. Dei har på ulike måtar påverka oss slik at ein som person har kunna utvikla seg og ein har slik kunna veksev, ved å bli oppmuntra, sett krav til,og slik kjenna meistring. Slik har ein fått moglegheiter til å byggje opp betre sjølv kjensle og vidare betre sjølv bilete. Eg trur og at ved å ha ein god dialog som byggjer på gjensidig tillit og respekt gjer til at den signifikante andre vert ein verdifull person.
Eg har tenkt litt på dette, og eg ser at det gjennom heile livet er viktig for oss å ha menneske nær oss, som me identifiserar oss med og som me set høgt. Det at det betyr noko kva den andre meinar og synest om det ein gjer er viktig for eigenutviklinga vår gjennom heile livet. Eg trur og at det særskilt er viktig for dei aller minste å ha personar som dei ser opp til og som dei identifiserar seg med, som kan gje dei gode verdiar i livet som er bra å ta med seg på vegen, det kan vere foreldre, eldre sysken, ein leikekamerat eller andre som dei har fått knytta band til. Dette med å knytta band til menneske og slik få tilknyting gjennom felles opplevingar, og hendingar er viktig å ta med seg, og dersom ein har høve prøver ein å ta godt vare på desse banda som er så skjøre men samstundes så sterke.
Det er ikkje til å unngå å komme inn på George H Mead og hans speglingsteori og dette med at me observerer ikkje oss sjølve, det er andre sine reaksjonar på oss sjølve me observerer. Og på grunnlag av andre sine reaksjonar på oss sjølve så lever me oss inn i korleis andre vurderer oss. Den objektive speglingsteorien.
Sjølvoppfatning vert danna gjennom samspel mellom ytre reaksjonar frå andre og indre tanker om seg sjølv.
De ”signifikante andre” – personer som er viktige for oss i vår identitetsutvikling og i utvikling av våre holdninger har stor betydning for om vi tar imot et budskap eller ikkje.
Kva når den signifikante andre ikkje er der meir? Vert det eit stort hol i livet. Nei det trur eg ikkje.han er med i det meste ein gjer som grunnmuren i eit byggverk Dersom ein har fått høve til å byggja opp sitt eige sjølvbilete og har vorte fått jobba med seg sjølv, og vorte trygg.. Då har ein skapa seg ein identitet, denne vil heile livet bli djupare og ein kan vidareutvikla seg sjølv med grunnlag i alt som den signifikante andre har gitt ein i livet. Eg er heldig ,eg har framleis min signifikante andre med meg i livet mitt , men det kan sjå ut som om han er i hardt ver for tida. Tankane og kjenslene mine er hos min gode ven ofte no…….

Identitet vil seie å ha ein trygg og stabil sjølvoppfatning og vere medviten om sin sosiale forankring.

Å ha ein identitet, vil seie at ein kjenner seg sjølv og veit kva ein står for.

Likhetene i teoriene til Freud og Mead
De er enig i at påvirkning fra signifikante andre i barneårene former vår identitet som voksen. Dette er som tidligere nevnt et begrep som Mead brukte om viktige nære personer som barna er knyttet til. Freud mener at du kan få psykiske problemer ved at du for eksempel får feil stimulering i en av fasene i utviklingen. Stimulering i tidlig alder får en fra "nære" personer. Uten sosial stimulering vil ikke barnet få behov for å lære. Det vil si at uten "nære" personer vil det være ingen eller liten utvikling. En gest er, i følge Mead, enhver form for signal som eksisterer i relasjonen mellom mennesker. Den mest primitive gesten er den medfødte. Denne gesten er for primitiv til at barnet alene kan fullføre en sosial handling. Barnet kommer med gester som moren må tolke ut i fra konteksten og tidligere erfaringer med barnet. Dette er grunnen til at Mead legger så stor vekt på signifikante andre. Begge mener at nære relasjoner er viktig. Dette er et syn de deler med de fleste.

oppsummering av glsm

" Draumelandskap"

Me har fått som oppgåve å reflektere over kva me har hatt som læringsutbytte etter denne GLSM perioden me har hatt i haust eg vel å ta dette med i bloggen min som eit avdei obligatoriske innlegga. Eg synest dette har vore ein kjekk og lærerik haust.
Kva har eg lært om meg sjølv, eg har lært at det i periodar er tungt å ta inn over seg og jobba med teoriar og pensumlitteratur. Men når ein har starta og fått ein kontinuitet i det så vert framdrifta mykje betre, det hjelper på berre sitja å sjå i bøkene av og til, ikkje alltid ha som mål å lesa eit visst antal sider. Me har vore innom ulike pedagogiske teoretikarar og fått god repetisjon, slik valde me ut det som me fant ut passa til oppgåva vår. Denne 2 glsm perioden vart det Piaget sin kognitivisme, der me valde å lage ei oppgåver som elevane skulle jobba med individuelt. Vidare la me vekt på Atkinsons prestasjonsmotivasjons modell som seier at dersom eit barn ser at det er ein moglegheit for å lukkast så vert dei meir motiverte og kan jobba godt med det som er oppgåva, men ser dei derimot at det er stor moglegheit for å mislukkast så vegrar dei seg og trekkjer seg vekk frå oppgåva, det kan då synast som om det vert ein redsel for mislukkast. Det er då viktig at me som lærarar legg opp til tilpassa undervising og oppgåver til kvar enkelt slik at elevane ser moglegheitene og ikkje begrensingane i seg sjølv.
Prosessorientert skriving : dette er ein stor del av det å skrive oppgåve. Å ta imot konstruktiv kritikk og ut ifrå det gjere oppgåva me jobba med til noko bedre.

Norsk fagleg fokus: Me har fått ein god repetisjon av norsk faget, me har analysert elevtekstar me fekk frå forsøket vårt, dette har me prøvd å gjera på mikro og makronivå, på setning og ordnivå denne gongen. Det var ikkje så enkelt, synest eg, dette er forhåpentligvis ting som me i vidare arbeid vil få god kontroll på tilslutt. Eg kjenner at faglige utrykk i norsk faget vert meir og meir kjente og eg veit skilnaden på tildømes fonologisk stadium og ortografisk stadium hos eit barn, for å nemna noko.
Vidare har me vore inne på Arne Trageton si forsking og hans resultat av denne, det gav i alle fall meg ei overbevising om at det faktisk kan vere enklare for nokre elevar i begynnaropplæringa å skapa tekst på tastatur, men me har og fått eit innblikk i kvifor det er så viktig å få utvikla den motoriske ferdigheten som å skriva for hand er, og slik få lagra dette i det visuelle og motoriske minnesystemet.

1 av 5 grunnleggande dugleikar som ein skal ha i alle fag er å kunna bruka digitale verktøy, og kompetansemål i norsk etter 2 årstrinn seier blant anna at :
*Dei skal bruka bokstavar og eksperimentera med ord, i eiga handskrift og på tastatur.
*Bruka datamaskin til tekstskaping.

Dette gir oss klare føringar at ein skal ta i bruk tastatur i tillegg til vanleg skriveopplæring med blyant. Slik at elevane meistrar tekstskaping med begge deler. Det er kvar einskild lærar sitt val kva framgongsmåte ein vil bruka ved skrive og leseopplæring. Det vil difor vere skilnader på kva som vert vektlagt mest.
Eg synest og det var interessant å få eit innblikk i kva Odd Haugstad seier:
at ein konsekvens av einsidig bruk av datamaskin kan resultera i manglande og sviktande bokstavkunnskapar og vidare føra til lese og skrive vanskar .Dette kan skuldast at ved tastatur skriving får ein ikkje gitt bokstaven eller orda den grafemiske og motorisk identitet, det tyder at bokstaven si form skal lagrast både i det motoriske og det visuelle minnesystemet. Dette er av stor betydning for vidare utvikling av lese og skrive dugleikar, dette poengterte og praksislærarane våre under intervjuet me hadde med dei. Elevane på dette klassesteget var heilt tydeleg på eit fonologisk lese og skrive nivå, desse stadia heng saman. Og tyder at elevane ikkje har klart å analysere alle lydene i talespråket og kanskje ikkje veit korleis alle bokstavane skrives. Difor representerer denne fasen ein del bortfall av bokstaver i tekstane dei skriv.
Elevane har heilt tydeleg fonologisk medvit, nokre meir enn andre, dette vil det alltid vere skilnader på så tidleg i skulestega.. Dette vil seia at dei er i stand til å lytta ut lydar. Og dei skjønar at talespråket er sette saman av språklydar, og at dei slik kan overførast til skriftteikn. Dei les ofte høgt teksten som dei har skrive, for på ein måte å vera støttande stilas for seg sjølv. Nokre er på god veg inn i den ortografiske skrivinga som tyder at orda som dei skriv gradvis får fleire og fleire trekk frå standard ortografi.
Elevane skriv fonologisk, altså dei skriv slik dei snakkar. Dei har heilt tydelege dialekt ord i teksten, Elevane vil her skrive lydrette ord rett, men andre ord vert ikkje korrigert i henhold til rettskrivingsnormene.

Glsm periode 2

No er me inne i den andre glsm perioden no i haust, denne gongen har me norsk med ein munnleg framføring av emnet me har valgt og dei ulike forskingsresultata som har kome fram.denne gongen har me valgt temaet : blyant eller tastatur, kva skal ein velja i byrjaropplæringa? grunnen til at me valgte dette tema var at me synest dette med tekstskaping i byrjaropplæringa er veldig viktig, og me undra oss på om elevane kanskje skapte meir tekst når dei skreiv på tastatur enn når dei skreiv for hand. dette er eit emne som Arne Trageton har jobba mykje med, og han viser forskinga si som igjen viser at det er eintydig positive resultat når det gjeld mengda av tekst som elevane skriv på tastatur.Dei skriv lengre tekstar då. Me har vore ute på skulen og fått nokre kjekke elevar til å hjela oss med å fyrst skriva med blyant for så å skriva på data dagen etter. Desse små er berre 7 år gamle, men dei imponerer når me ser på kor mykje tekst dei skriv og kor uthaldande dei er.
Skriving = bodskapsformidling * innkoding * motivasjon.Tekstane dei skriv er sjølvsagt på eit fonologisk skrive nivå, det vil seie at dei skriv slik dei snakkar. Dei har tydeleg eit fonologisk medvit, fordi dei er i stand til å lytta ut lydar, og slik forstår dei at dei talespråket er sett saman av språklydar.Elevane les ofte høgt for seg sjølv det dei har skrive, medan dei skriv, dei er strøttande stilas for seg sjølv. Ein elev kom til meg og skulle skrive ordet pære, ho vart litt overraska då ho såg bokstaven æ i ordet, " koffor e da æ, da e ikkje æ i pera". ¨Det er då me som lærara må vere bevisste,og vite kva me driv på med, og slik gripa sjangsen når me ser den kjem. I morgon skal me ut på skulen igjen og intervjue praksislærarane våre, dei er alltid like imøtekommande og me kjenner oss velkomne same kva det skulle vere, takk og takk.

No når me er inne i GLSM perioden så dukkar det stadig opp ting som ein kunne tenkje seg å prøvd ut i praksis, dette med strategiar har vår gruppe gått ein del inn på, og dette at born som byrjar på skulen faktisk kan ein del matematikk, nesten utan å vite det sjølv. Men me som pedagogar veit at dette er ting som me kan jobba med . Dette synest eg høyrest spanande ut, men eg veit og at dette krev ein del av den som har det pedagogiske ansvaret, kartlegging , observasjon, og individuell tilpassa undervisning er nøkkelen her. Dette trur eg er det mest optimale av all undervisning. Då får eleven akkurat det han har behov for ,rettleiing og tilpassa utfordingar på sitt eige nivå, og etter sine eigne læreføresetnader. Men etter å ha vore ute i praksis så ser eg at dette er nesten å drøyma seg vekk. Skulekvardagen til lærarar i småskulen er så utruleg travel at det skal godt gjerast at ein kan gjennomføra slike opplegg som tilpassa undervisning til alle krev. Me har funne ei veldig "kjekk" bok me har nytta som tillegg til pensumlitteratur, som heiter" det matematiske barnet" skriven av Heiberg Solem, I. & Lie Reikerås E.K (2004) denne har vore til stor nytte i prosjeket vårt. Eg anbefaler denne på det sterkaste til de som skal ha matematikk no neste periode. Der står det mange gode eksempel på at born faktisk kan ganske mykje matematikk før dei byrjar i skulen, og dersom me klarar som pedagogar å møta desse små der dei er, når dei bryjar på skulen, då gjer me vegen lettare å gå for desse små. I boka står det eksempel på at eit born faktisk kan gløyma det dei kan, fordi at på skulen så byrjar ein på scratch i gjenn. Dette er ganske urovekkjande, dette stemmer kanskje med det me høyrde på punktmetodikken i paksisperioden, at ein 6 åring ofte kjenner at han har ein tilbakegang når det gjeld ting han kan når han byrjar på skulen, ikkje berre når det gjeld paktiske ting som å knyte skorne, men faktisk ein del matematikk kunnskapar kan gå tapt,eller vera borte for ei stund. God helg :)

Forsking og resultat

No er me alle djupt inne i GLSM perioden , og me har vore ute på praksis skulane og utført prosjektet vårt. Gruppa vår har som problemstilling : kva telje og rekne strategiar nyttar elevane når dei leikar butikkleik. '

Det er då her snakk om addisjon og subtraksjon for det meste, men nokre elevar var faktisk inne på multiplikasjon og, er det ikkje flott? då er dei berre 7 år dei fleste.
Det me såg var at det var eit ganske stort mangfold av stratgiar. Me har hatt god hjelp av Snorre A Ostad sitt oppsett av dei ulike stratgitypane som me fant i boka til Ida Heiberg Solem og Elin Kirsti Lie Reikerås si bok det matematiske barnet. Dette oppsettet viste oss litt av det me kunne forventa å sjå. Me såg til dømes at dei som var gode i matematikk hadde ofte eit større repertoar av strategiar som dei spela på som tildømes å hugsa kombinasjomar kombinert med teljing. Dei elevane som ikkje var fullt så gode hadde mindre og meir primitive strategiar der kan eg nemna til dømes telje alt og frå byrjinga igjen strategien. Me nytta Observasjon og laupande protokoll som forskings metode. Her hadde ein av studentane overblikket over gruppa, og dei tre andre hadde deltakande observasjon. Det som var viktig for oss var at me heile tida lot elevane få styre ting sjølv, men samstundes så hadde me reglar om kor mange pengar dei fekk ta ut i banken (som hadde verkelege pengar), og kor mange varer dei fekk kjøpe i byrjinga. Me som observatørar skulle hjelpe og stille autentiske spørsmål for slik å finne ut kva elevane tenkte og korleis dei løyste dei ulike oppgåvene som dukka opp etter kvart som dei handla varer i butikken.
Ingen av varene i butikken var prisa meir enn 10 kroner. Dette var for at me skulle halda oss innafor eleven si proksimale sone. Og me stoppa sjølvsagt ikkje dei som ville rekna med større tal.Dette var det og moglegheiter til ved å ta fleire varer i gongen. Slik kunne me tilpassa nivået til kvar enkelt, eller elevane tilpassa det sjølv. dei fleste har kjempegod sjølvinsikt og veit kva dei kan og ikkje kan. Elevane likte dette veldig godt dei handla og sto i og når den tilmålte tida var omme så ville dei nesten ikkje stoppe, så dette var verkeleg kjekt :) No held me på med å analysera og gjera bruk av opplysningane som kom fram under forsøket så får me håpe at resultatet vert ein brukande rapport som skal vera levert inn neste fredag.

Etisk bevissthet?

I dag på nyhetene var det eit innslag om dette med etisk bevissthet for lærarar, eg vart litt overraska då eg høyrde at det var kome elevar heim til foreldra sine og sagt at dei hadde sett bilete av lærarane sine på nettet, på fest, utfordrande kledd og det viste tydeleg av bileta at dei drakk alkohol.
Kor skal grensene gå? er me rollemodellar heile tida, eller berre på skulen?, Dette er det mange meiningar om, og eg hugsar me hadde det oppe som tema då me byrja lærarutdanninga vår. Det er vel ei kjensgjerning at dersom ein vel læraryrket, så har ein klart for seg kva ein ikkje skal legge ut på nettet, og kva som ligg i det å vere ein god rollemodell for born. Ein annan ting er at det ikkje vert spurd om løyve til å legge ut bilete på nettet, dette er det vel strenge reglar for?. Privatliv har ein rett til å ha, men me må nok heile tida ha i tankane korleis me oppfører oss utad. Er dette prisen nokre av oss må betale,for å vere med i eit samfunn i utvikling der IT bruken florerer?, faktisk så mykje at det til slutt ikkje er kontroll over det som vert kringkasta på veven.Det at dette temaet var oppe i nyhetene i dag ,viser litt korleis samfunnet ser på dette, at ein lærar på ein måte ikkje er privat, men ein offentleg person som heile tida er offentleg. Litt skremmande synest eg, er litt redd for å bli usynleg.........

GLSM prosjekt

Me er kome godt i gang med prosjektet vårt og gruppa vår fungerer bra tross store aldersforskjellar:)

Me fant fort ut kva problemstilling me ville jobba med og det vart " kva telje og reknestrategiar nyttar born i 2 klassetrinn når dei leikar butikkleik" eit tema som det skal bli spanande å sjå resultatet av,me skal nytta forskingsmetodane observasjon og laupandeprotokoll, samt intervju av praksislærarar.Elevane skal få leika butikk og slik skal dei få visa oss litt kva dei kan .Kjempespanande skal det bli. Eg ser fram til å vere 4 dagar ute i skulen igjen.

Me har vore på skulen nesten kvar dag, og me har hatt mykje rettleiing av øvingslærarane. det var ein av dei tinga som sit igjen frå forrige gong me skulle skriva oppgåve, då var me rett og slett forlite inne på Hsh til rettleiing. Det å få hjelp er avgjerande for heile oppgåveskrivinga,øvingslærarane seier i frå om me er på rett veg eller ikkje,og gjer oss gode råd på vegen. Så medstudentar eit godt råd midt i oppgåveskrivinga, få rettleiing!, helst meir enn det som er obligatorisk, det er til vår fordel! Ha ei strålande helg i regnveret og lukke til med gjennomføring av forskingsprosjektet dykkars. :)

Oppsummmering av praksis.

I går var første dag på HSH etter praksis perioden vår, det var mange slitne sjeler som sat der. Det er veldig kjekt å vera ute i praksis, for det er då ein ser kor verdifullt dette yrket er . Men samstundes så er det veldig intenst og me vert veldig slitne og sjølv om ein savnar dei kjekke små , så er det godt å vera tilbake på skulen slik at ein kan få tid til refleksjon og få ting ned på papiret.
Etter at eg har vore på ute i praksis på småskule trinnet så ser eg at det er utruleg travle dagar for lærarane som har ansvaret. Ein skal vere pedagog og samstundes så treng elevane så utruleg mykje hjelp med dei små ting, som tildømes å knytta sko, å hjelpa til med klær, og ikkje minst passa på at dei får med seg ting heim som dei tildømes skal gjera lekser i.
Fagleg, og dette gjeld i matematikk, såg eg at nokre faktisk hadde kardinaltalsforståing, ikkje alle men nokre var det.Det vil seie at dei kjenner igjen ei mengde og forstår at det er det same i mengda sjølv om dei byttar plass . Då byrjar dei å telje vidare frå der dei slapp sist. Det er fasinerande å sjå at nokre klarar dette og veta at dette er ei utvikling akkurat på dette alderstrinnet.

Språket me nyttar saman med borna

Etter desse veken ute i praksis så har eg fått nok eit auge for kor viktig språket er for oss, og for forståinga til elevane.det nyttar ikkje å prøve å forklare ting til elevane dersom me ikkje snakkar slik at dei forstår oss. Dette hadde eg ei oppleving av i praksis. Eg skulle berre forklara noko som skulle forenkle avkryssinga i bingo spelet som me holdt på med. Og eg byrja å forklara med å visa på arket kor dei skulle kryssa av når dei høyrde det spesielle talet, medan eg stod der og forklarte så innsåg eg at no vart det uforståeleg for dei, det vart for høgtsvevande for elevane ,dei hadde ingen forutsetning for å skjønna det som eg sa. Dei såg ikkje mønsteret i rutenettet, det var rett og slett for tidleg og på eit anna nivå.Slike opplevingar får ein til å tenkja litt og viser kor viktig det er å komma ned på elevane sitt språknivå eller som det står i begynnaropplæringa for matematikk, å nytta borna sitt 1steordensspråk og slik skapa ei forståing av det ein prøver å formidle.Dette vart veldig tydeleg for meg denne gongen.

Leik som tilnærming til læring.

Når me er ute i skulen så ser me atter kor stort behov born har for å få leika og slik få utfalda seg på ulike måtar. me ser og at i dei ulike faga så skjønar dei fleste betre når dei kan få leike .Kva er det som gjer at born forstår betre då? kanskje det har med at det på ein måte ikkje er så alvorleg då, at dei på ein måte kan styra det sjølv. Kanskje det har med språket som vert nytta, at det er borna sitt eige språk. me har sett at i leik så klarar borna å løyse vanskelege regne operasjonar ,som dei ikkje hadde klart med å få det nedskrive på eit ark. Vygotskij seier at " i leik vert borna eit hovud høgare enn seg sjølv" dette trur eg på. At leik kan få fram og forenkle mange vanskelege operasjonar som kan vere vanskelege å få til når det vert skrive på eit ark eller i læreboka.
Dette har nok med at borna nyttar konkretar, og halvkonkretar, det vere seg pengar eller bilete av ting som ein skal ha i dei ulike regneoperasjonane.Men ein lærar må vite eksakt kva han vil med leken og han må ha ein overordna plan for hva han ynskjer å oppnå. Han må ha gode kunnskapar om kvar elevane er i utviklinga, slik at nye mål kan nåast, og elevane bringast vidare. Ein kan sjølvsagt og bruke fri leik, for all lek skal ikke være planstyrt.

Ute i praksis

Ja no er me i tredje veka av praksis perioden vår, tida har gått så utruleg fort, så no er tida forå få refleksjon og ettertanke ned på papiret snart komen.Det som imponerer meg når eg er ute i praksis på småtrinnet, er dei utruleg flinke lærarane som er og tek godt hand om desse små, for dei er verkeleg små dei som byrjar på skulen no. Mange av dei har nok vore i barnehage, men det er faktisk nokre som ikkje har det og, sjølv om det minkar på dei. Då vert det å gå på skulen ein heilt ny og ukjent arena for dei små. Dette kan vere både skremande og kjekt på same tid. Det som eg ser er viktig for desse elevane er å få trygghet og ro i lærings situasjonen og i klassesituasjonen. Å vera trygg på at ein kan seie og spør om det meste, vera trygg på at ein veit kva som skal skje utover i skuledagen. vera trygg på lærarane og kva dei står for. Dette er utruleg viktige faktorar i skulekvardagen til elevane. Dette med å ha respekt for elevane og sjå på dei som små medmennesker er ein selvfølge.
Det er eit utruleg stort tempo og aktivitetsnivå i løpet av ein skuledag og det skal noko til at ein klarer å få gjenomført det som ein har sete heime og planlagt på papiret. Elevane er ofte uforutsigbare og me kan ikkje alltid vete kva som skjer i timen, då må ein som lærar spele på elevane sine innfall og utfall og slik skape gode og lærerike økter uansett.
Eg har til dømes sett at dette med muntlig kommunikasjon er veldig viktig, den gode samtalen (helst ein til ein, men den er ikkje god å få til så ofte som ein burde) det å få utvikle språket til elevanee, å øve på å utrykke seg muntleg. Faktisk så kan det vere born som knapt opnar munnen sin i løpet av ein dag. Det er lett å verta gløymt når ein er liten og ikkje krev så mykje.
Litt skremande å tenkje på ,når ein veit kor viktig det er å få utvikle den muntlige ferdigheten for seinare læring. Språket vårt er vår måte å gi utrykk for kva me tenkjer.dette synest eg vert veldig synleg i dei lavaste skuletrinna.

Leik kva er det

I dag har me hatt nok eit lærerikt og kjekk forelesing i pedagogikk. Torill har gitt oss nokre tips og ledetrådar til kva leik er og kor viktig det er for born å få moglegheit til å bruka fantasi og leike evnene sine i skulen. Korleis kan me tolke born utifrå korleis og kva dei leikar.Det var kjekt å høyre kva teorien seier om kva leik er, det er faktisk eit uvurdeleg reiskap for å utvikle samhandling med andre, den sosiale dugleiken som er utruleg viktig uansett alder og posisjon.Er du ikkje sosial så slit du på mange frontar. Dette med at born har ein eigen evne til å hoppa frå fantasiverda til røyndom er ganske unikt, og eg skulle ynskja at eg hadde bevara noko av mine evner på den fronten frå barndomen.
Heime på Valvatne då eg vaks opp leika me overalt, me hadde ein utruleg arena for utfoldelse innafor leik, skogen, og store vatn som me skeisa på om vinteren og bada i om sommaren. Me var ei stor gruppe med ungar i mange ulike aldrar, og eg ser utifrå teori pensumet som me hadde i dag , At dette var rolleleik på høgt nivå. Me var rangert uti frå kva me kunne og kor gode me var til ulike ting.Ein av leikane me dreiv mykje på med var indianerar og kvite. Desse kriga mot kvarandre og dette kunne me halde på med i veker i strekk, me bygde hytter og klatra i trer. Ein dag hadde me avtala som vanleg å møtast ved "Amerikabåten" me skulle ha krig i den dagen og, me hadde laga oss "hestar" ( lange stokkar som me hadde plastpose over øverst, det var hovudet til hesten) og så sat me overskrevs og sprang slik. Denne eine dagen såg me at Jens kom ridande på hesten sin og me venta spent på å byrja. Då han nesten er framme hos oss, ropar han "KRIGEN ER AVLYST, HØVDINGEN ER PÅ SVØMMETRENING" Me godtok dette utan å le , det var heilt vanleg å snakka slik, litt fantasi og litt røyndom. me var inne i denne fantasiverda og visste nøyaktig kva reglane og rammene var for denne leiken.
Eg synest dette er eit godt eksempel på kor lite som skal til for å kunne skapa ei heil lita verd som ein kan leika og drøyma seg bort i, mange av oss som var med på dette sit i dag med utrulege gode minner frå barndommen og eg er sikker på at dette har vore positivt både fysisk og psykisk., me fekk trena samspel med andre, me vart kreative og gjekk ikkje av vegen for å finna på nye ting dersom det skar seg. Me drog inn ting som me hadde opplevd i kvardagen og fekk bearbeida og tolka desse på denne måten.Me var flinke til å skape uforutsette ting i leiken, plutselig ein dag var hytta til indianarane øydelagd, kva hadde skjedd? me vart kjende med kvarandre på godt og vondt, me visste kvarandre sine sterke og svake sider og me var nok ikkje heilt rederlige alltid, me utnytta nok dette. Men verdien av leik er nok udiskutabel, dette er ein del av born sin veremåte og eit behov som me som pedagogar ( ein dag) må legge til rette for, eit godt og stimulerande miljø, som gjev borna moglegheiter til utvikling.

Mobbing og skule kvardagen.

I dag har me hatt ei førelesing som eg syntes var både fin og sterk, dette med barn i sorg og kriser, og mobbing. Dette er høgaktuelle tema for oss som skal ut og jobbe i skulen, slikt kan skje, og då må må vere førebudde på korleis me som vaksne skal møta og ta vare på den enkelte elev i slike situasjonar.Men som Torill sa det er ikkje noko fasit svar på korleis ein skal gripe fatt det eine eller det andre, dette med å vere eit medmenneske oppe i det heile er nok det viktigaste av alt. Dette er jo ting som me ikkje vil skal skje med nokon, å verte mobba når du går på skulen( eller andre stader)er det nulltoleranse for.Eg synest at dette med å kursa foreldre og lærarar i saman, om korleis me skal forebygga mot mobbing høyrest kjempelurt ut. Det er kjempeviktig å få foreldra på banen, dette jobbar me i saman om, og som Torill sa, det nyttar ikkje å ha kun ein dag med tema mobbing, dette må jobbast med kontinuerlig og over tid, som ein naturleg ting.
Mobbing kan skade ei sart barne sjel for livet og det er vår plikt som lærarar å sette fokus på dette problemet i skulen.Dette vil vi ikkje ha !

Oppfølging av §5 elever

§5 elever har som vi vet krav på tilrettelagt spesialundervisning, dette er det viktig at de får for å få fram deres beste lærepotensiale, jeg tror at når en elev har fått innvilget ekstra undervisning, så må en ikke glemme at eleven fremdeles er en del av klassemiljøet, og bør få så sant det er mulig undervisning sammen med de andre.
Dersom eleven mange ganger i uka blir tatt ut av klassen for undervisning med spesialpedagog har eleven lett for å miste plassen sin i det sosiale miljøet, eleven faller liksom utenfor fordi han/hun er så mye borte fra det daglige. Jeg tror at det beste må være så langt det går an, å ha undervisningen i samme klasserom som de andre elevene, kanskje i en krok av klasserommet som de får sitte litt i fred, men alikevel som en naturlig og selfølgelig del av klassemiljøet.
Det er ganske mange år siden jeg gikk på barne skolen, og i vår klasse hadde vi en gutt som var døv, han hadde sin helt naturlige plass hos oss. Vi tok våre forholdsregler når vi skulle snakke og leke med ham og for det meste så fikk han samme undervisning som vi andre, men mer tilrettelagt selfølgelig. Han var vår skolekamerat og venn uansett, han hadde fått sin plass i klassen, han var inkludert .Den dag i dag så tenker jeg tilbake og kan ikke huske noen som helst negative eller dårlige opplevelser med dette, bare gode, vi lærte å se på mennesker som likeverdige og med respekt, vi er alle ulike og takk og lov for det.

Så var det på an igjen, tenk at me er komen til andre året av studiet vårt allerede,eg trur me kjenner oss litt stødigare på eindel område enn dei som er i etasjen under oss på HSH :)

I dag har me hatt ei innføring i korleis me skal laga oss nye bloggar på blogspot.com, etterpå snakka me litt om forventningane våre til Hsh ,praksis og til kvarandre i praksis gruppene dette kommande året.

Me har hatt eit seminar om fellesskulen, eller det som vart kalla enhetsskulen.
Bloggen er ikkje heilt slik som forrige semester, det blir ikkje opsummering etter kvar undervisnings økt, men heller ein stad der me kjem med ulike synspunkt på ting som engasjerer oss når det gjeld dei ulike temaa me kjem inn på i undervisninga. Eg har fått ansvar for å kommentera May Britt sin blogg, og eg skal gjera så godt eg kan :)
Fint å komma igang etter ein lang og regnfull sommar.